Ga naar
de foto's
Terug naar
het logboek
de introductie "Over wegen"
de kerkpagina's
Blik in het atelier (Het definitieve ontwerp)
van de ets naar lijnen in het vlak
Het precieze vormgeven van elke plaat is een groeiproces.
De tekening op de ets is de bron.
We weten wat voor betekenis het uiteindelijke beeld moet dragen. En dan maakt Marijke eindeloze hoeveelheden tekeningetjes.
De voorstelling verschijnt in potlood of als uitgesneden lijn.
Daar is de keuze voor het detail, het formaat van de plaat, de plaats van de tekening op die plaat, de mate van opblazen. Dan is er steeds de relatie met de buurplaten, en de plaats in het geheel. Intussen werken we fulltime in de kerkzaal, met af en toe een uitstapje naar de fabriek.
Langzamerhand komt er een logische ordening, en een samenhang. Een serie van 11 kartonnetjes draagt het eindontwerp. Dit lijkt goed.
Dan blazen we ze op tot de bedoelde grootte. Naar het formaat dat we aan de platen willen geven.
Die plaatsen we volgens het compositie ontwerp op de muur.
Wat we zien verrast ons. Veel is als bedoeld, maar wat in het klein soms precies klopt verliest z'n kracht in het groot. Het is niet dat de tekeningen niet goed zijn. Dat blijken ze veelal juist wel te zijn, maar soms moeten we een beeld nog verder opblazen. Of er kan toch een detail uit de ets bij dat we eerder weglieten. We schuiven met centimeters lijn en halen er weg. We vergroten en verkleinen vlakken. Brengen meer rust in de totale compositie. Na vier dagen zijn we tevreden.
De tekening op de ets is de bron.
We weten wat voor betekenis het uiteindelijke beeld moet dragen. En dan maakt Marijke eindeloze hoeveelheden tekeningetjes.
De voorstelling verschijnt in potlood of als uitgesneden lijn.
Daar is de keuze voor het detail, het formaat van de plaat, de plaats van de tekening op die plaat, de mate van opblazen. Dan is er steeds de relatie met de buurplaten, en de plaats in het geheel. Intussen werken we fulltime in de kerkzaal, met af en toe een uitstapje naar de fabriek.
Langzamerhand komt er een logische ordening, en een samenhang. Een serie van 11 kartonnetjes draagt het eindontwerp. Dit lijkt goed.
Dan blazen we ze op tot de bedoelde grootte. Naar het formaat dat we aan de platen willen geven.
Die plaatsen we volgens het compositie ontwerp op de muur.
Wat we zien verrast ons. Veel is als bedoeld, maar wat in het klein soms precies klopt verliest z'n kracht in het groot. Het is niet dat de tekeningen niet goed zijn. Dat blijken ze veelal juist wel te zijn, maar soms moeten we een beeld nog verder opblazen. Of er kan toch een detail uit de ets bij dat we eerder weglieten. We schuiven met centimeters lijn en halen er weg. We vergroten en verkleinen vlakken. Brengen meer rust in de totale compositie. Na vier dagen zijn we tevreden.